Ondernemerschap en dyslexie

Recent maakte het business magazine Management Executive melding over een onderzoek in Amerika door het Yale Center for Dyslexia and Creativity (YCDC). Hieruit blijkt dat in de Verenigde Staten 35 procent en in Groot-Brittannië 20 procent van de ondernemers symptomen van dyslexie vertoont, terwijl dyslectici 5 tot 10 procent van de wereldbevolking uitmaken. Dat is een heel hoog percentage!

Het zou ons niet verbazen als de situatie in Nederland hetzelfde is. Cijfers uit wetenschappelijk onderzoek hierover zijn ons niet bekend, maar om ons heen kijkend zien wij een opvallend groot aantal (succesvolle) ondernemers met dyslexie. De bekende namen in Nederland: Jan des Bouvrie, Wubbo Ockels, Joop van den Ende en de jeugdschrijver Jacques Vriens om maar een kleine greep te doen. Ook in eigen Woortblind-kring is het aantal dyslectische ondernemers opmerkelijk.

Dit heeft ongetwijfeld te maken met het creatieve vermogen van de dyslect om tot oplossingen te komen die niet voor de hand liggen. Maar ook: om niet binnen een vastgesteld kader te hoeven werken, opgelegd door non-dyslecten die je dyslectisch denken en functioneren onvoldoende begrijpen.

Onlangs verscheen het boek ‘Bedrijven die de wereld hebben veranderd’ door Jonathan Mantle. Hij beschrijft hierin verschillende succesverhalen uit het bedrijfsleven. 50 goedlezende verhalen over ondernemers en bedrijven die miljoenen mensen hebben beïnvloed.

En wat blijkt? Geld is niet de drijfveer maar het idee of een innovatie. En wat voor mensen blijken die ondernemers dan te zijn? Heel interessant! Zonder uitzondering gedreven mensen die vanuit hun jeugd gemotiveerd zijn geraakt om het te gaan maken. Zo heeft bijvoorbeeld Bill Gates van Microsoft het syndroom Asperger, een stoornis verwant aan autisme. Daarnaast noemt Jonathan Mantle dyslexie onder ondernemers ook een veel voorkomende ‘kwaal’!

De observaties van Mantle bevestigen wat wij al lang vermoedden. Wij zijn er ook wel zeker van dat er ook onder onze leden de nodige ondernemers ‘verborgen’ zitten. Want daar zit ‘m een beetje het dilemma.

We hebben het vermoeden dat ondernemers met dyslexie daar liever niet al te veel ruchtbaarheid aan geven. Vinden het misschien helemaal niet nodig om er over te praten en hebben liever niet dat hun omgeving (of hun klanten) er weet van heeft. Maar juist deze groep dyslecten zou zo goed als positief voorbeeld gesteld kunnen worden.

We willen deze groep zo graag aanspreken, maar hoe kunnen we dat het beste doen? Voor een evenwichtige beeldvorming van dyslexie zou het goed zijn als er naast ‘het probleem’ met dyslexie ook een andere kant zichtbaar wordt, namelijk ‘succes met dyslexie’.

De komende periode gaan wij het onderwerp ‘ondernemerschap en dyslexie’ extra onder de aandacht brengen. Hopelijk daarbij gesteund door de inbreng en ervaring van anderen.

Bron: Woortblind.nl

 

Mijn helden, ze vliegen uit

Daar gaan ze dan. Voor de laatste keer door de deur van de basisschool. Het is mooi geweest, ze zijn er echt wel klaar mee. Elk jaar gebeurt het weer dat een groep leerlingen afzwaait. En elk jaar weer krijg ik een brok in mijn keel. Want stuk voor stuk zijn het bijzondere kinderen, maar het zijn ook stuk voor stuk kwetsbare kinderen.

In een maatschappij waar onderwijs draait om leerprestaties en hoge scores, moeten ze zich maar staande zien te houden als kind waarbij het leren niet zo gemakkelijk afgaat. Eigenlijk hebben ze nog net geluk gehad, de echte bezuinigingsklappen gaan nu pas vallen in het Speciaal onderwijs. Ik houd mijn hart vast. Ik heb deze kinderen zien opbloeien binnen kleine groepen en met veel extra hulp en begeleiding. Dat is geen luxe. Dat is wat deze kinderen nodig hebben. Maar het is ze gelukt, mijn helden, ze zijn  allemaal aangenomen op het VMBO leerwegondersteunend. Daar hebben ze keihard voor gewerkt, ondanks hun ernstige dyslexie, dyscalculie, AD(H)D, autisme, beperkt leervermogen of onfortuinlijke thuissituatie. 

Ze hebben vorige week al kennis gemaakt met hun nieuwe groep en mentor, en vinden daar ‘van alles’ van. Een mentor waarbij lange haren uit zijn neus groeien, tja, een weinig vleiende bijnaam ligt al op de loer. Ze hebben er veel zin in, maar ze vinden het ook spannend. We oefenden  dagelijks allerlei dingen en situaties die ze tegen kunnen komen op hun nieuwe school. Hoe  plan je je huiswerk, waarmee kun je bij je mentor terecht, hoe stel je je op ten opzichte van docenten (hoe spreek je ze aan, en vooral ook hoe níét). Maar we bespreken ook wat ze kunnen doen als ze gepest worden. Of als hun beste vriend(in) gepest wordt. Hoe los je zoiets op en wanneer wordt het alleen maar erger? En hoe maak je kennis met je nieuwe klasgenoten, hoe voeg je je op een goede manier bij een groepje?  Het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend, maar voor deze kinderen is het dat nou juist niet.

Ik ken ze inmiddels door en door. Ze hebben allemaal zo hun eigen gebruiksaanwijzing. “Juf, waarom zie jij altijd alles?”, als ik hem verzoek zijn kluit kauwgom uit te spugen. “Juf, kinderen hebben ook rechten hoor”, als ik haar tot werken maan. Helemaal gelijk in meid, het is een belangrijk recht dat je elke dag weer met frisse moed naar school mag gaan om onderwijs te ‘genieten’. Ze zijn ook uiterst bedreven in het zoeken naar de grenzen. “Oké, dus ………… mag wél?”, na een belerend gesprekje over het feit dat schelden met ziektes of oneerbare voorstellen richting moeders echt onacceptabel is. “Ik hoop maar dat ik daar niet weer gepest word, net als op mijn vorige school”, vertrouwt hij me stilletjes toe. Ik hoop het toch ook zo voor je,  lieve kwetsbare jongen. Ik heb je open zien gaan, als een bloem die tot bloei komt.

Het was niet alleen maar pais en vree. Er was ook regelmatig onderlinge strijd. Zo hebben ze elkaar meer dan eens in niet mis te verstane scheldkanonnades de ‘waarheid’ gezegd. Maar nu zijn ze één. Schouder aan schouder zorgen ze voor een wervelend afscheid. Met elkaar gaan ze ieder voor zich een nieuw avontuur tegemoet. Daar gaan ze dan. Ik heb er wel vertrouwen in dat ze hun weg zullen vinden. Meestal komt het goed. Soms niet.

Geschreven door Petra (peets) op 06-07-2011 @ 00:00

 Bron:frontpage.fok.nl

Studie: Dyslexie-gen controles cilia in de hersenen neuronen

Wetenschappers van Karolinska Institutet in Zweden hebben ontdekt dat een gen gekoppeld aan dyslexie een verrassende biologische functie heeft: het controleert trilharen, de antenne-achtige projecties die cellen gebruiken om te communiceren.

Dyslexie is grotendeels erfelijk en gekoppeld aan een aantal genen, waarvan de functies zijn echter grotendeels onbekend. De huidige studie van het Karolinska Institutet en Helsinki University blijkt nu dat een van deze genen, DCDC2, is betrokken bij het reguleren van de signalering van cilia in de hersenen neuronen.

"Onze ontdekking geeft ons een mogelijke nieuwe neurobiologische mechanisme voor dyslexie", zegt professor Juha Kere, die mede onder leiding van het onderzoek met professor Eero Castren van de Helsinki University.

Cilia zijn haar-achtige structuren die het project van de oppervlakte van de meeste cellen. Hun doel is bleef lange tijd iets van een mysterie, maar recent onderzoek heeft aangetoond dat de cellen te gebruiken om te communiceren en dat ze spelen een cruciale rol in de ontwikkeling van de organen van het lichaam.

Deze resultaten tie in eerder onderzoek bij muizen waaruit blijkt dat DCDC2 en twee andere dyslexie genen betrokken zijn bij cel-migratie, een proces waarbij zenuwcellen worden op hun juiste locatie verplaatst in de hersenen tijdens de embryonale ontwikkeling.

"De trilharen zijn belangrijke onderdelen van de machines die cel migratie controles", zegt professor Kere. "Precies wat ze doen en hoe het zou kunnen resulteren in dyslexie zijn interessante vragen die zullen worden gegeven verder onderzoek."

De nieuwe bevindingen, die worden gepresenteerd in het wetenschappelijke tijdschrift PLoS ONE laten zien dat DCDC2 regelt de lengte van de cilia en twee verschillende signalen systemen in de cel, afhankelijk van de mate van genactiviteit activeert. Als de menselijke variant van het gen werd overgebracht naar de zenuwcellen in de rondworm C. elegans, gaf aanleiding tot ongewone neurale projecties uitsluitend in trilharen cellen.

Ciliaire dysfunctie in verschillende organen is in verband gebracht met een breed scala van aandoeningen van de zeldzame genetische ziekten zoals polycystische nierziekte en Kartagener het syndroom, tot diabetes, obesitas en schizofrenie.

Bron: Karolinska Institutet