Dyslexie het gevolg van slecht onderwijs? Met flink oefenen en stampen zou er geen dyslexie meer bestaan, aldus hoogleraar Anna Bosman, gisteren op de voorpagina van het AD.
En bedankt mevrouw Bosman. Wij, vereniging van en voor mensen met o.a. dyslexie, begrijpen uw bezorgdheid over de toename van het aantal dyslectische kinderen en delen die. En er zal zeker op sommige scholen te gemakkelijk gedaan worden over het goed aanleren van spelling.
Maar u weet ook dat een goede dyslexie-diagnose pas gesteld wordt als bij langdurig oefenen nog steeds geen verbeteringen optreden bij problemen met lezen en/of spellen. Ook als deze kinderen verder over een goed stel hersens beschikken, waarmee het dus niet aan de intelligentie kan liggen.
Onze vereniging heeft vele volwassen leden met dyslexie, die nog stammen uit de tijd van ‘goed en gedegen onderwijs’, met de nadruk op oefenen en eindeloos stampen. Het heeft bij hen niet mogen baten. Ze hebben namelijk dyslexie. En dan helpt extra oefenen en regeltjes stampen niet of nauwelijks.
Mensen met dyslexie hebben hersenen die net iets anders omgaan met opslag en verwerking van informatie. Ze hebben een andere leerstijl dan de gangbare, waardoor automatisering van taal en/of rekenregels gewoon niet goed lukt.
Gelukkig gaat dit vaak samen met bijvoorbeeld een groot visueel talent of andere vaardigheden. Dus de meesten van hen komen er wel.
Maar NIET door eindeloos te bikkelen op spelling en andere taalvaardigheden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten