Margreet zit in groep 4 van de basisschool. Was ze in groep 1 en 2 een intelligente, vrolijke en stoere kleuter, in de loop van groep 3 verandert dit. Ze heeft aanvankelijk veel zin in het leren lezen en schrijven maar als haar klasgenootjes links en rechts inhalen, verzucht ze: ‘Ik ben gewoon hartstikke dom!’
In groep 4 krijgt ze steeds vaker lichamelijke klachten: hoofdpijn en buikpijn. Margreet vertoont somber, angstig en weigerachtig gedrag en gaat met tegenzin naar school. Op school trekt Margreet zich steeds verder terug, laat ze nauwelijks van zich horen, maar thuis lijkt ze zich te ontladen. Ze kan woedend reageren op heel kleine tegenvallers. De school van Margreet geeft het advies haar te laten onderzoeken. Uit onderzoek blijkt dat sprake is van ernstige dyslexie.
Na vier maanden van intensieve behandeling nemen de klachten van somberheid en angst af, evenals de hoofd- en buikpijnklachten. Margreet krijgt grip op het lezen en schrijven, gelooft in zichzelf en haar behandelaar: ‘We gaan het samen redden!’ Een jaar later is het spellingniveau van haar op het niveau van haar leeftijdsgenoten.
Dyslexie is meer dan een technisch probleem
De docent Frans merkt op dat Sjoerd (3-VWO) echt beter zijn best moet doen:
‘Iedereen kan woordjes leren!’ Als Sjoerd aangeeft dat dit voor een leerling met dyslexie een hele opgave is, krijgt hij als antwoord: ‘Dyslexie, da’s een hype; wie heeft er tegenwoordig geen dyslexie?’ Sjoerd laat zich op school zien als een drukke, clowneske, vrolijke jongen.
In de thuissituatie zien zijn ouders dat hij veel studeert, lang bezig is, maar meer moeite krijgt met de leerstof vanwege de toenemende abstractiegraad en langere teksten. Het Engels is voor Sjoerd een nauwelijks te leren taal; de Franse taal gaat iets beter, maar houdt ook niets over. Sjoerd vertelt op school niet dat hij zo lang bezig is met zijn werk voor school. ‘Ik wil in niets anders zijn dan mijn klasgenoten, maar het wringt wel! Dyslexie blijkt opnieuw meer dan een technisch probleem.
Dyslexie kan je raken; het kan gevoelens veroorzaken van schaamte, boosheid, angst en onzekerheid. Het is van belang dat een diagnose zo vroeg mogelijk gesteld wordt en een professionele behandeling wordt gestart. Dyslexie gaat overigens vaak gepaard met andere problematiek; ongeveer 25% van de leerlingen met dyslexie heeft eveneens een aandachtstekortstoornis (ADD/ADHD).
Bron: OCRN
Geen opmerkingen:
Een reactie posten